“ Τρίτο και τελευταίο κείμενο για τη σημερινή “γιορτή” του δημοψηφίσματος του 2015. Αυτό εδώ είναι πιο “δομικό”. Δεν πιάνει τον ΣΥΡΙΖΑ, πιάνει την ίδια την ιδέα του δημοψηφίσματος στις σύγχρονες δημοκρατίες και συγκεκριμένα το πόσο χρήσιμο εργαλείο είναι το δημοψήφισμα στα χέρια ενός δημαγωγού. Είναι και μία διαδικασία άκρως δημοκρατική, καμία αντίρρηση σε αυτό. Αλλά τα πράγματα στις σημερινές κοινωνίες είναι κάπως πιο σύνθετα. Και στο κάτω κάτω, άλλο “διαδικασία” και άλλο “πολίτευμα”. Για να τα πω πιο καθαρά όλα αυτά λοιπόν, μέρα πού ‘ναι, αναδημοσιεύω το παρακάτω άρθρο μου, το οποίο “ανέβηκε” στη σελίδα της Ευρωπαϊκής Μεταρρυθμιστικής Σύνθεσης τον Δεκέμβριο του 2016, με τίτλο “Η μόδα των δημοψηφισμάτων στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία”: Η εμπειρία δείχνει πως τα δημοψηφίσματα δεν ευνοούν καθόλου την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Κι αν παλιότερα της έβαλαν απλά φρένο, τα τελευταία χρόνια την έχουν αναγκάσει και σε υποχώρηση. Συγκεκριμένα, εξυπηρέτησαν ξεκάθαρα την εθνικολαϊκιστική ατζέντα (βλ. Ελλάδα, Βρετανία, Ιταλία). Την περίοδο την παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, μεγάλες μάζες πολιτών εξέφρασαν τον (επιλεκτικό) αντισυστημισμό τους και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι, στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες, και τα ίδια τα δημοψηφίσματα είναι κατά βάση μία μη συστημική διαδικασία. ”
Πλοήγηση άρθρων
