Category: καλλιτεχνικα

Ο καιρός είναι κακή επιρροή για τους συναισθηματικά ελλιπείς που τρων το φως του ήλιου σαν βιταμίνες.

"Κλωνοποιείται ο έρωτας;" της Δήμητρας Φουρκαλίδου… επισκεφτείτε το site της Δήμητρας στη διεύθυνση: https://dimifou.wordpress.com/

Είμαι μια από τις πιο άτυχες γυναίκες που ξέρω. «Σοβαρά τώρα;», θα αναρωτηθείτε και θα το αμφισβητήσετε. Ξέρω, ξέρω…

F=Δp/Δt Για κάθε δυναμική δράση αναπτύσσεται μια δύναμη αντίδρασης

Πόρτες του λόγου, τα χείλη ευθύνονται για προφορικές λύπες

Νεκρά πουλιά πέφτουν από τον ουρανό Μαζί τους κάτι μέσα μας

Ήταν απίστευτο το πόσο γρήγορα περνούσε ο καιρός, σκέφτηκε ο Λάζαρος. Οι τελευταίοι έξι μήνες έφυγαν αστραπιαία. Του φαινόταν σαν…

πάνε μέρες τώρα που φαντασιώνομαι το ελκυστικό διαγαλαξιακό μυαλό σου

Ο θάνατος, λένε, δεν έχει γεύση είναι απαλός και αδιάφορος

Στο μυαλό της σιωπή και τριγύρω της κρότοι Επιφανειακές πληγές και κοψίματα Γρήγορη επούλωση – Ψυχραιμία στον πυρήνα

Δεν γυρίζει όλη μου η ζωή γύρω από εσένα Σου λέω…

Παράξενα πλάσματα οι κύκνοι… Ιδιαίτερα οι μαύροι. Έχουν μια σκοτεινή, τρομακτική ομορφιά.

Μια στατικότητα Ναι μεν μπρος και πάλι πίσω Αλλα πάντοτε στα ίδια ακριβώς σημεία

Πολλά θα μπορούσα να πω για τα χέρια σου Από αυτά ξεκινά η κάθε ενέργειά σου

Αμέτρητες εντολές ξεκινούν απ’ το εγκέφαλό σου, διαχέονται στο σώμα σου

Μια ροζ κηλίδα επάνω στη φωτογραφία που βγάλαμε οι δυο μας

Εάν ήξερα τις αλυσιδωτές αντιδράσεις των ακούσιων ενεργειών μου

Σε προκαλώ: σήμερα το βράδυ μη βυθιστείς αμέσως στη νιρβάνα σου

Όταν ήμασταν παιδιά (η κλασική τετράδα) μια βόλτα με ποδήλατο μας αναζωογονούσε

Σκάλωσε το δέρμα μου στο γραφείο της δουλειάς Έκανα να ξεφύγω

Θυμάμαι που ήσουν το κόσμημα της νύχτας και του πάθους, μια πυγολαμπίδα και κρατούσα τις κινήσεις σου…

Αφότου έφυγες, ζώα γέμισαν το σπίτι οι σκάλες είχαν τη μυρωδιά στρειδιών.

Ενθουσιάστηκα όταν βρήκα αυτήν την φωτογραφία. Την τράβηξα πολύ παλιά.

Οικεία γκροτέσκα σκιαγραφούν τα τείχη του στόματός μου.

Συχνά περνά μια σκέψη απ’ το μυαλό μου Μήπως ζητάω πολλά απ’ τους ανθρώπους;