Θυμάμαι πάντα μια πολιτική εκπομπή που είχα δει στις ΗΠΑ όταν σπούδαζα.
Το θέμα συζήτησης ήταν οι σχέσεις ΗΠΑ-Κούβας μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου.
Ο κλασικός συντηρητικός πολεμοχαρής ρεπουμπλικάνος επέμενε ότι οι ΗΠΑ πρέπει
να ασκήσουν σκληρή πολιτική απέναντι στην Κούβα με τα γνωστά ψυχροπολεμικά επιχειρήματα.
Απέναντί του ήταν ένας φιλελεύθερος δημοσιογράφος που προσπαθούσε να εξηγήσει ότι αυτή ακριβώς η πολιτική «στήριζε» τόσα χρόνια και θα συνέχιζε να στηρίζει το ολοκληρωτικό καθεστώς της χώρας: «Αν θέλετε να πέσει αυτό το αυταρχικό καθεστώς θα πρέπει να ανοίξουμε τα σύνορα. Θα πρέπει να μπουν μέσα Αμερικανοί τουρίστες. Θα πρέπει να επιτρέψουμε το εμπόριο. Όταν θα μπει μέσα το δολάριο, το κομμουνιστικό καθεστώς θα καταρρεύσει σαν τραπουλόχαρτο».
Από τότε πέρασαν πάνω από 20 χρόνια. Οι Αμερικανοί συνέχισαν να κάνουν συστηματικά το ίδιο λάθος. Ως αποτέλεσμα η δυναστεία Κάστρο έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ χρονικής διάρκειας δικτατορίας στον κόσμο. Αν και είναι ένα από τα πιο αυταρχικά καθεστώτα στον πλανήτη, με εκτελέσεις, φυλακίσεις, εξορίες, βασανισμούς, που καταγγέλλουν συστηματικά όλες οι οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και έχει καταντήσει πλέον παρωδία κομμουνιστικής δικτατορίας με κληρονομική διαδοχή (γιατί το αυθεντικό και ποιοτικά γνήσιο είναι βέβαια η Βόρεια Κορέα), παραμένει όρθιο. Τρικλίζοντας βέβαια και «νεοφιλελευθερίζοντας», αλλά όρθιο.
Οι ΗΠΑ πήραν όμως επιτέλους το μάθημά τους από το παράδειγμα του Βιετνάμ. Που το προσέγγισαν με πολύ διαφορετικό τρόπο και εντυπωσιακώς επιτυχημένο. Εκεί έκαναν αυτό που ο φιλελεύθερος δημοσιογράφος ζητούσε. Άνοιξαν τα σύνορα στα εμπορεύματα. Σήμερα το Βιετνάμ δεν είναι απλώς η χώρα που απελευθερώνει ταχύτατα την οικονομία του και αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Δεν είναι μόνο η χώρα που ο πληθυσμός της λατρεύει την ελεύθερη αγορά – για την ακρίβεια: το Βιετνάμ είναι πρώτο στον κόσμο σε “Support for Free Market System” με 95% σύμφωνα με την παγκόσμια έρευνα που διεξήγαγε το 2014 το περίφημο Pew Research Center. Δεν είναι μόνο αυτά λοιπόν αλλά και κάτι άλλο. Οι Βιετναμέζοι (ηγεσία και λαός) θεωρούν τις ΗΠΑ τον καλύτερο σύμμαχό τους.
Ο Barack Obama κατόρθωσε να μας εντυπωσιάσει θετικά για ακόμα μια φορά. Χειρίζεται το θέμα με τον τρόπο που πρέπει. Η «αφυπηρέτηση» του γερο-δικτάτορα Φιντέλ δίνει στον Ραούλ τη δυνατότητα να φερθεί ρεαλιστικά. Αλλά όσο επιφυλακτικός και προσεκτικός να είναι βλέπει το τέλος να πλησιάζει. Ένα χρόνο πριν την επίσκεψη ο Obama ήταν ο πιο δημοφιλής πολιτικός στην Κούβα, ενώ ο δικτάτορας Φιντέλ είχε πέσει στα τάρταρα. Σύντομα θα απαλλαγούν οι Κουβανοί και από τη δικτατορία των αδελφών και από το τελευταίο δείγμα ψυχροπολεμικού κομμουνισμού του δυτικού ημισφαιρίου. Στα τσακίδια.
Αν λοιπόν ανήκετε σ’ αυτούς που θέλουν να προλάβουν να δουν το ancien régime πριν τινάξει τα πέταλα σας συστήνω να βιαστείτε. Εγώ δεν έχω κανένα ενδιαφέρον. Δεν έχω καμία διάθεση να επισκέπτομαι «ζωολογικούς κήπους» όπου τα εκθέματα μέσα στα κλουβιά είναι άνθρωποι. Θα περιμένω να δω την Κούβα ελεύθερη. Γιατί μόνο έτσι θα μ’ αρέσει.
Αριστείδης Χατζής
[Υπάρχουν πολλοί ανόητοι άνθρωποι στον κόσμο και ανήκουν σε πολλές κατηγορίες. Μια από αυτές είναι εκείνη που θεωρεί τον Obama …σοσιαλιστή και αγανακτεί με τον διπλωματικό και ευφυή τρόπο που ο Αμερικανός Πρόεδρος ανοίγει την Κούβα αργά αλλά σταθερά έπειτα από 55 χρόνια! Στη δεύτερη ομάδα ανόητων, που είναι και ανήθικοι, ανήκουν αυτοί που είναι έτοιμοι να καταπιούν δολοφονίες, βασανιστήρια και εξανδραποδισμούς αν έχουν αριστερό πρόσημο και «καλές προθέσεις». Που θα σου μιλήσουν για «παιδεία» και «υγεία». Τους παραπέμπω στα ξαδελφάκια τους: «ο Χίτλερ αγαπούσε τη Γερμανία, μείωσε την ανεργία και έφτιαξε δρόμους» και «με την επταετία είχαμε ησυχία, δεν υπήρχε διαφθορά και όλοι κοιτάζαμε τη δουλίτσα μας».]