Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη…δεν ξέρω γιατί.
Λίγο που βγήκε ο ήλιος μετά από καμιά δεκαριά μέρες ( ναι εδώ στην Αγγλία συμβαίνει και αυτό )
λίγο που ο γιος μου έχει γενέθλια σήμερα. Ναι γίνεται 18 απίστευτο.
Γράφει η Jenny Sountoulidou
Σαν χθες θυμάμαι την ημέρα στο μαιευτήριο που περίμενα 12 ώρες για να βγεί. Από μικρός ζόρικος σε όλα! Δεν ήθελε και πολύ πολύ μάλλον να έρθει στον κόσμο ,καλά καθόταν εκεί μέσα στη ζεστούλα. Ήταν μουντή εκείνη η μέρα στη Θεσσαλονίκη, υγρασία θεσσαλονικιώτικη που σε τρυπάει. Εγώ όμως ήμουν τρισευτυχισμένη, έγινα για πρώτη φορά μαμά ! Απίστευτο συναίσθημα αλήθεια, η απόλυτη ευτυχία.
15 χρόνια μετά που να το φανταζόμουν βρισκόμαστε Αγγλία και γιορτάζουμε τα γενέθλια του εδώ. Θα βγεί έξω με τους Άγγλους φίλους του και θα πάμε όλοι μαζί να φάμε σε κάποια pub! Θεέ μου πότε γίνανε όλα αυτά ! Είναι δύσκολο να αφήνεις τη σιγουριά σου τη συνήθεια σου καλύτερα και να αρχίζεις καινούρια ταξίδια.
Δεν μετανιώνω όμως όσο δύσκολο κι αν ήταν, νομίζω ήταν και είναι για καλό (ελπίζω)! Ο γιος μου 9 χρονών αγοράκι τότε πως τα κατάφερε ακόμη αναρωτιέμαι..μόνο yes, no και please ήξερε να λέει όταν πήγε πρώτη μέρα στο σχολείο (η ευγένεια πάνω από όλα) κι εγώ στο σπίτι να σκάω και να παρακαλάω να μην τον κοροϊδέψει κανένα παιδάκι και τα βρει σκούρα και και και! Σκέψεις ατελείωτες άσχημες,παράξενες. Πολλά συναισθήματα μαζεμένα και τώρα έχει γίνει έφηβος!
Παίρνοντας τα καλά στοιχεία από την ελληνική μας κουλτούρα και αφήνοντας πίσω τις κακοτοπιές και προσπαθώντας να ενσωματώσει τα αγγλικά καλά στοιχεία μεγαλώνει και η μεγαλύτερη του χαρά είναι όταν κλείνω εισιτήρια για Ελλάδα και θα πάει να δει φίλους, παππούδες, γιαγιάδες που το ξέρω πόσο πολύ του λείπουν! Θα πάει να φάει γύρο και καλαμαράκια τηγανητά και όλα αυτά τα ωραία που έχουμε στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να πω ωραία και η Αγγλία αλλά σαν το δικό μας φαγητό πουθενά. Συγγνώμη Δημήτρη που σου λείπουν όλα αυτά! Έχεις όμως άλλα καλά εδώ και το ξέρεις και ας μη μας το λες!
Μόλις φτιάξουν τα πράγματα…
Είμαι χαρούμενη σήμερα που είμαστε καλά και γιορτάζουμε όλοι μαζί τα γενέθλια του έστω και εδώ μακριά από τους γονείς και τους φίλους μας, αυτούς που με μια ματιά θα καταλάβεις αν κάτι τους αρέσει αν κάτι τους ενοχλεί με αυτούς που μεγάλωσες μαζί όταν η Ελλάδα ήταν στα καλύτερα της (φαινομενικά έστω), όταν βγαίναμε έξω και δεν μας ένοιαζε τίποτα αλλά μόνο να περάσουμε καλά.
‘Άραγε τα παιδιά μας θα νιώσουν ποτέ έτσι ελεύθερα όπως νιώθαμε εμείς;
Είμαι χαρούμενη μέχρι που μπαίνω στο facebook και ένας πολύ καλός φίλος έχει ανεβάσει ένα άρθρο τόσο αληθινό για την κατάσταση της Ελλάδας. Για τα χαμένα όνειρα των παιδιών μας, τις χαμένες γενιές…πόσο κρίμα. Είναι αλήθεια μας το λένε καθημερινά οι φίλοι μας το βλέπω στα μάτια των γονιών μου όταν μιλάμε στο skype.
Απαισιοδοξία παντού αλλά και πώς να είσαι αισιόδοξος γαμώτο.
Λίγα πράγματα μπορείς να κάνεις.
Ο Δημήτρης με ρωτούσε που και που αν θα γυρίσουμε ποτέ Ελλάδα.
Μόλις φτιάξουν τα πράγματα του έλεγα…ακόμη περιμένουμε!!
Τελικά είναι ο μόνος που γύρισε!!
Ο Δημήτρης με ρωτούσε που και που αν θα γυρίσουμε ποτέ Ελλάδα.
Χρόνια πολλά Δημήτρη μου !
Jenny Sountoulidou