Το χέρι που σβήνει το κερί

Πολλά θα μπορούσα να πω για τα χέρια σου
Από αυτά ξεκινά η κάθε ενέργειά σου

Είναι η αρχή και το τέλος της κάθε σου κίνησης
η γέννηση και η καταστροφή της

Λαχταρώ τα ακροδάχτυλά σου
μοιάζουν ν’ αφήνουν μονοπάτια πάνω σε ό,τι αγγίζεις
πάνω σε οθόνες, στο τιμόνι και στο δέρμα μου
τρίβονται πάνω μου, μ’ ανακουφίζουν

Και είναι κι εκείνεις οι φορές
που μοιάζουν σκληρά, απρόσβλητα
από φωτιά, από πάγο κι από πόνο
όντας γυμνά κι ευάλωτα σβήνουν κεριά

Κινούνται γρήγορα, αποφασιστικά,
αβίαστα πιέζουν τα μόρια του αέρα,
φτάνουν στον πυρήνα της φλόγας
και τον εξοντώνουν

Κι ύστερα, ήρεμα, καθημερινά
κρατούν αντικείμενα κάθε λογής,
τεντώνοντα, χαϊδεύουν,
αισθάνονται, μιλούν, μιμούνται, σε εκφράζουν