το κίτρινο hooded oriole
Φύλαξα στη μνήμη μου το μικρό
κίτρινο πουλί που τραγουδούσε
στο μπαλκόνι μου για μήνες
Όταν ανακαλώ
την κίτρινη φωνή του
Τότε
κλείνω τα αυτιά μου μάταια
ή την αφήνω να ζωντανέψει
στο κίτρινο πλέον μυαλό μου
Προσπαθώ να κρατήσω την ανάμνησή του
αγωνίζομαι να την απομακρύνω
δεν ξέρω τι θέλω, κίτρινος φίλος ή κίτρινος εχθρός
χαρά ή πόνος, να μείνει ή να φύγει;
Πόση λύπη μπορεί να φέρει μια τόσο γνώριμη φωνή;
Μισό μαύρο και μισό κίτρινο πουλί
μισή μένει η ζωή
παρέα με μια ολόκληρη άχρωμη δυστυχία.