Είμαι μια από τις πιο άτυχες γυναίκες που ξέρω. «Σοβαρά τώρα;», θα αναρωτηθείτε και θα το αμφισβητήσετε. Ξέρω, ξέρω…

Ως άνθρωποι της λογικής θα χρειάζεστε αποδείξεις και στατιστικές για να πειστείτε. Ε, λοιπόν, ακούστε! Από τις 365 ημέρες του έτους, τις 350 το Todaylicious δεν πετυχαίνει τον καφέ μου (άρα 98,6%, εθισμένε μου στατιστικάκια). «Είπα γλυκό με γάλα, βλάκα», θέλω να πω στον υπάλληλο, αλλά δε θέλω και να του χαλάσω την ημέρα. Πάω συχνά στη μάνα μου για φαγητό. «Σου έκανα το αγαπημένο σου, κόρη μου», λέει με υπερηφάνεια.

Φυσικά, με μπερδεύει με την αδερφή μου και κάνει μακαρόνια με κιμά. Θα της έλεγα ότι «το αγαπημένο μου είναι τα γεμιστά, τα μακαρόνια με κιμά τα γουστάρει η Έλλη», αλλά έχε χάρη που σέβομαι την καλή της την καρδιά και δεν θέλω να την κάνω να νιώσει άσχημα που δεν ξέρει την ίδια της την κόρη. Όταν γυρνάω σπίτι μου με τον ΟΑΣΘ, πάντα θα κάτσει δίπλα μου κάποιος τρελός, ανώμαλος ή ιδρωμένος. «Πάνε πιο κει, κυρά μου» θα έλεγα στην γυναίκα που έβριζε θεούς και δαίμονες τις προάλλες δίπλα μου, αλλά είπα να μην ξεσηκώσω τα πνεύματα στο λεωφορείο και δουν όλοι ότι είμαι νέα και αστεφάνωτη αλλά κάθομαι σε θέση που είναι για ηλικιωμένους ή εγκύους. Κάθε φορά που χρειάζομαι το αγαπημένο μου καλσόν, τότε είναι για πλύσιμο. «Αχαΐρευτη», θα σκεφτόταν η θεία Βάσω, αλλά πιστέψτε με, είναι απλά η γκαντεμιά που με δέρνει. Περνάμε τώρα στις βραδινές μου γκαντεμο-περιπέτειες. Όταν βγαίνω για ποτό, πάντοτε τυχαίνει να με βάλουν να κάτσω δίπλα στις τουαλέτες. Και «σούρτα-φέρτα» η γκόμενα του Νικολάκη από τη γειτονιά, περιφέρει το μπούστο της δίπλα μου. Και για να παραγγείλω ένα ποτό, ορμάω σαν τρελή πάνω στους σερβιτόρους για να με προσέξουν. Για τέλος, άφησα το καλύτερο. Όλο μου το dating scene μέχρι σήμερα έχει υπάρξει, τουλάχιστον, καταστροφικό. Από την μακροχρόνια σχέση μου με τον μεγαλύτερο μαμάκια του κόσμου, που έληξε γιατί ήθελε να μείνουμε εγώ, αυτός, η μαμά του και ο δυσκοίλιος σκύλος της μαζί, μέχρι τα αμέτρητα αποτυχημένα blind dates στημένα από «φίλους» μου. Ή δεν με ξέρουν καθόλου σαν χαρακτήρα ή πιστεύουν ότι έχω ένα φετίχ για μισογύνηδες συνωμοσιολόγους που θέλουν τη γυναίκα παρθένα αλλά τσουλάκι και όλο μιλούν για τα σημάδια «ψεκασμού» στους ουρανούς. Οπότε, τώρα που κάθομαι εδώ αρνούμενη να σηκωθώ για χειραψία με τον διευθυντή μου, αφού αδιαθέτησα στο λευκό φόρεμά μου, μην τολμήσετε και αμφισβητήσετε ξανά τον τίτλο μου!

Δήμητρα Φουρκαλίδου (για περισσότερες δημιουργίες της πατήστε ΕΔΩ)