Η Τουρκία διαθέτει το λούστρο της κατ’επίφαση δυτικότροπης κοινωνίας και αποκτά και την εικόνα του διεκδικητή των Μουσουλμανικών δικαίων σε όλη την Γή. Με τον τρόπο αυτό εκτρέφεται ενδυναμώνεται, υποστηρίζεται ένα τραμπούκικο εθνικιστικό και θρησκόληπτο έκτρωμα και του δίνονται οι ευκαιρίες να καταγάγει «νίκες» που να διευκολύνουν την αύξηση της επιρροής του στις άτακτες και καταπιεσμένες και πάντως διαφορετικές και άρα επικίνδυνες μουσουλμανικές μάζες από το Κασμίρ, την Μαλαισία και την Κίνα μέχρι την Αίγυπτο και την Λιβύη και όλη την Αφρική. Σε αυτό τον σχεδιασμό για τον αδίστακτο ανόητο που παριστάνει τον Πρόεδρο στις ΗΠΑ και τον συνεργάτη του στην Ρωσία, η πιθανότητα μίας ισχυρής Ευρώπης είναι κάτι δυσάρεστο γιατί μπορεί να είναι οικονομικά ανταγωνιστική.
Ανάμεσα στην Ευρώπη και την Τουρκία, προφανώς προτιμούν τον ρόλο που νομίζουν ότι θα παίξει η Τουρκία. Οι χλιαρές, τυπικές και άνευρες αντιδράσεις είναι για να τηρούνται τα προσχήματα απέναντι σε ψηφοφόρους και τρίτους, όπως εμείς. Μεχρι η Τουρκία να γίνει το τέρας που δεν φαντάζονται και να στραφεί εναντίον τους. Σε αυτό το πλαίσιο το πρόβλημα του Τούρκικου Νεοοθωμανισμού είναι εδώ για να μείνει. Με μια τεράστια και πανάκριβή μηχανή προπαγάνδας για να αγοράζει ανοχή και για να αποκτά ή να εξαγοράζει επιρροή. Ολόκληρη η Τουρκική κοινωνία έχει κάνει στροφή στον σωβινισμό, την θεοκρατία και την αυταρχικότητα. Προφανώς υπάρχουν θύλακες αντίδρασης και στην Τουρκική κοινωνία αλλά δεν αρκούν και συνεχώς αποδυναμώνονται από μια αυταρχική εξουσία και ένα δικαστικό σύστημα που βασίζει τις αποφάσεις του στην εικαζομένη βούληση ενός Σουλτάνου που έζησε 600 χρόνια πριν.
Eδώ που είμαστε δεν έχουμε περιθώριο για άλλα λάθη. Καταφέραμε με την πλήρη αποδιοργάνωση του κράτους και της οικονομίας, την ανοχή στην διαφθορά, τα παραμάγαζα, τον λαϊκισμό, τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τους βολεμένους πολίτες, με τις αδύναμες κυβερνήσεις, να ευτελιστούμε και να αποδυναμωθούμε.
Και αυτό το πληρώνουμε. Οφείλουμε τα σοβαρευτούμε και να σταθούμε στα πόδια μας.
Ο πρώτος κίνδυνος και το καλύτερο δώρο για την ΝεοθωμανικήΤουρκία είναι να αφήσουμε τους ακραίους και ανόητους λαϊκιστές να ενισχυθούν είτε είναι υπουργίσκοι που νομίζουν ότι βρήκαν ευκαιρία να πετάξουν την δημοκρατική τους δορά και να ποντάρουν στον υπερεθνικισμό, είτε για θρησκόληπτους ανάξιους ιεράρχες που νομιζουν ότι είναι εθνικοί ηγέτες.
Η Ελλάδα είναι δημοκρατία.
Διαφέρουμε από την κρατούσα τουρκική ηγεσία όχι μόνο κατ’όνομα και χρώμα φανέλας αλλά στην ουσία.
Διαφέρουμε σε στόχους, διαφερουμε σε σοβαρότητα, σε αυτοπεποίθηση, σε πολιτισμό. Δεν έχουμε ανάγκη να τους συναγωνισθούμε σε φανατισμό και ακρότητα, σε ανοησία και σωβινισμό, σε ψευτομαγκιές και αυθαιρεσία. Δεν έχουμε ανάγκη να μετατραπούμε σε αυτό το αυταρχικό κράτος.
Δεν θα αλλάξουμε εμείς ταυτότητα για να κατρακυλήσουμε στην δική τους κατάντια. Οφειλουμε να διαφυλάξουμε την δική μας ταυτότητα, να προασπίσουμε την πατρίδα μας και τις αρχές μας. Δεν χρειάζεται φανατισμός και εύκολος λαϊκισμός, το ζήσαμε αυτό και είδαμε τις συνέπειες.
Σοβαρότητα, νηφαλιότητα και σχεδιασμός, χρειάζεται. Να σταθούμε στα πόδια μας, να αποκτήσουμε αυτοσεβασμό και να ανακτήσουμε τον σεβασμό των άλλων, να αναπτύξουμε τους θεσμούς μας, την οικονομία μας, την ανοικτή και εξωστρεφή μας κοινωνία. Να μην μοιράζουμε τα χρήματα για την Αμυνα μας σε μεσάζοντες, αλλά να επενδύουμε σε αυτή και να κτίζουμε συμμαχίες και συνεργασίες με την δική μας συνεργασία. Ρεαλιστικά μόνο δημιουργώντας κοινά συμφέροντα με άλλους θα έχουμε την υποστήριξη τους, αν και αυτοί έχουν να χάσουν και αυτό προϋποθέτει ότι έχουν λόγο να έρθουν μαζί μας.
Μόνο αν μεριμνήσουμε να βελτιώσουμε την εικόνα μας πέρα από πλαστικοποιημένο τουριστικό προϊόν θα μας ακούσουν.
Ένα μικρό κράτος έχει κάθε λόγο να συμμετέχει σε μεγάλες και ισχυρές συμμαχίες και να δουλεύει για την βελτίωση και ενίσχυση τους.
Να αλλάξουμε εμείς πρώτα από όλα.
Χρειάζεται σε ελάχιστο χρόνο να σταθούμε στα πόδια μας.
Αν πετύχουμε αυτό θα ακολουθήσουν και τα άλλα.
Και δεν υπάρχει πλέον περιθώριο αποτυχίας. ”