Νομίζω ήταν η πρώτη φορά που είδα αρχαία κωμωδία στο θέατρο.
Ήμουν δέκα ετών όταν οι γονείς μου με πήγαν στην παράσταση
των «Βατράχων» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου.
Μαγική παράσταση.
Ήμουν πολύ μικρός βέβαια για να την εκτιμήσω αλλά αυτό που έβλεπα δεν είχε καμία σχέση με ό,τι είχα δει μέχρι τότε. Αν και 10χρονος ήξερα πολύ καλά ποιος ήταν ο Αριστοφάνης και βέβαια ποιοι ήταν ο Αισχύλος και ο Ευριπίδης που διαγωνίζονται στην περίφημη μεγαλοφυή σκηνή του έργου. Μου φάνηκε καταπληκτική ιδέα να τους βάλεις να παίξουν στην ίδια σκηνή και να ανταγωνίζονται!
Αριστείδης Χατζής *
Πρωταγωνιστούσαν σπουδαίοι ηθοποιοί. Ο Λευτέρης Βογιατζής (Ευριπίδης), ο Δημήτρης Πιατάς (Ηρακλής), ο Νίκος Μπουσδούκος (Διόνυσος), ο Στέφανος Κυριακίδης (Αισχύλος) και ο Μιχάλης Μητρούσης. Αλλά αυτός που έκλεψε την παράσταση (όπως πάντα) ήταν ο Ηλίας Λογοθέτης στον ρόλο του Ξανθία, του υπηρέτη του Διονύσου.
Εκτός των ηθοποιών δεν είχα ιδέα για τα υπόλοιπα. Δεν ήξερα ότι η μετάφραση ήταν του Κώστα Ταχτσή (ούτε είχα ακούσει ποτέ για τον Ταχτσή). Και φυσικά δεν ήξερα ότι ο σκηνοθέτης ήταν ο Σπύρος Ευαγγελάτος. Και δεν είχα ιδέα τι θα πει σκηνοθεσία.
Μέχρι σήμερα αυτό το έργο παραμένει το αγαπημένο μου του Αριστοφάνη. Πριν δυο χρόνια είχα μια ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί του (επιστημονικά βέβαια, όχι στο θέατρο!). Αλλά δυστυχώς η συνεργασία δεν προχώρησε γιατί ήταν πνιγμένος με την προετοιμασία του Βέρθερου. Αλλά ήταν η πρώτη φορά που συζητήσαμε (αν και είχαμε γνωριστεί πριν χρόνια ως μέλη της Συγκλήτου). Και βέβαια του είπα γι’ αυτήν την παράσταση και πόσο με επηρέασε. Δεν πρέπει να του έκανε καμία εντύπωση. Η παράσταση αυτή ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό γι’ αυτόν.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν φεύγει ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο, αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να κάνω κι εγώ άλλη μια τετριμμένη ανάρτηση. Αλλά νομίζω ότι πρέπει, έχω την υποχρέωση. Για να ακούσουν ίσως για πρώτη φορά και να μάθουν τα νέα παιδιά, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές μου αυτούς τους ανθρώπους. Για να μεταδώσω κάπως τις δικές μου εμπειρίες από αυτές τις προσωπικότητες. Για να μην τους ξεχάσουμε. Να συνεχίσουν να μας εμπνέουν.
[Σπύρος Ευαγγελάτος, 1940-2017, Σκηνοθέτης, Ομ. Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών]