“Επανάσταση” ο Ρεαλιστικός Καινοτομικός Φιλελευθερισμός

“Στις τελευταίες μέρες κάθε έτους η σκέψη μας, σχεδόν αυτόματα, κατευθύνεται σε αυτά που μας έλειψαν την χρονιά που πέρασε και σε αυτά που θα επιθυμούσαμε να μας φέρει η καινούργια …

Στα μάτια μου, πρώτα από όλα, αυτό που θα ήθελα να φέρει στην Ελλάδα ο «Αη Βασίλης» θα ήταν, επιτέλους, μια ξεκάθαρη συνειδητοποίηση: Η κρίση του κοινωνικοοικονομικού μας συστήματος που βιώνουμε δεν «έπεσε από τον ουρανό», δεν είναι το αποτέλεσμα μιας κακής συγκυρίας ή μιας μοχθηρής συνομωσίας των «ξένων». Ήταν και παραμένει σε πολύ μεγάλο βαθμό προδιαγεγραμμένη και άφευκτη, στον βαθμό που το εθνικό κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα, για πολλά χρόνια, απόφυγε να δει και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις δομικές-θεσμικές παθογένειες του, με ψυχραιμία και κουράγιο.

“ Για Μια Νέα Βιομηχανική Πολιτική ”

Για πάρα πολλά χρόνια κυριάρχησε, όπως και συνεχίζει να κυριαρχεί, η πολιτική ενός άκαμπτου και οπισθοδρομικού, εν τέλει, μυωπικού κεϋνσιανισμού –πασπαλισμένη επί το χείρον, μάλιστα, στις μέρες μας με ορισμένες ιδιότυπες πινελιές νεομαρξιστικής και εθνο-λαϊκιστικής έμπνευσης, «τύπου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ»…- με προοδευτικά επαυξημένες αρνητικές επιπτώσεις στο κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα. Βιώνουμε στην πράξη, εδώ και δεκαετίες, μια αδιάκοπη αναπαραγωγή ενός πλαδαρού κρατικισμού και, μάλιστα, χωρίς καν να κατορθώσουμε ποτέ να αποκτήσουμε ένα, τουλάχιστον, κάπως νοικοκυρεμένο παρεμβατικό-κεϋνσιανό Κράτος …

Και τι μπορούμε να κάνουμε ως κοινωνία απέναντι σε αυτά τα δεσμά της κρίσης του αναχρονιστικού κρατισμού μας, που φαίνονται αδιάρρηκτα;

Εκτιμώ, εδώ και χρόνια, πως το ουσιώδες ζήτημα δεν είναι, απλώς, το «λιγότερο κράτος»: αυτό το κριτήριο δεν αρκεί. Ούτε και το «καλύτερο κράτος» ως ζητούμενο μου φαίνεται επαρκές, καθώς αυτός ο χαρακτηρισμός παραμένει, πάντοτε, αόριστα ηθικολογικός. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι, εκτιμώ, ένα ριζικά επανεστιασμένο κράτος, με μια νέας λογικής, μετριασμένη και λιτή παρέμβαση, με παρουσία σε χώρους που απουσιάζει εξόφθαλμα και με άμεση απόσυρση από χώρους όπου συνεχίζει να κυριαρχεί με καταστροφικά αποτελέσματα.

Σήμερα, πλέον, εκτιμώ πως μονάχα μια ολοκληρωμένη θεσμική «επανάσταση», μπορεί να μας διασώσει και να απεγκλωβίσει την χώρα από την κρίση, στα πλαίσια της τρέχουσας βαθιάς αναδιάρθρωσης του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Αυτή την αναζητούμενη «επανάσταση» θα την χαρακτήριζα με τον όρο «ρεαλιστικό καινοτομικό φιλελευθερισμό».

Στην πράξη, εννοώ κυρίως έναν ανανεωμένο τρόπο θέασης της εθνικής μας πραγματικότητας στο εσωτερικό της σύγχρονης παγκόσμιας δυναμικής, ο οποίος θα καταφέρνει να αποδίδει την πρέπουσα και ισορροπημένη έμφαση και στα τρία αυτά συνθετικά μέρη του, ώστε να καταφέρει να τα διαγονιμοποιήσει έμπρακτα.