“Η αναβάθμιση της Ποιότητας και η συγκράτηση των Τιμών της εθνικής μας παραγωγής δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην βάση των συνηθισμένων δημαγωγικών πυροτεχνημάτων, εκ μέρους των «πεφωτισμένων ηγεσιών» μας…
Δεν πρόκειται για ένα απλό ζήτημα «φιλοτιμίας» ή περαιτέρω «σφιξίματος του ζωναριού»: η συγκεκριμένη προβληματική της υστέρησης της Aνταγωνιστικότητας μας περιέχει συγκεκριμένο διαρθρωτικό και ιστορικό προσδιορισμό και δυναμική…
Η έξοδος από την Κρίση Ανταγωνιστικότητας απαιτεί ολοκληρωμένο πολιτικό σχέδιο και πολλαπλές κοινωνικοοικονομικές τομές…
Στο βάθος, οφείλουμε να κατανοήσουμε ως κοινωνία πως δεν είναι πλέον δυνατόν να επιβιώνουμε αναπαράγοντας ένα κορεσμένο (και διεθνώς ξεπερασμένο) πρότυπο («στρεβλής και ατελούς») καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ένα μη-βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης:
-
Που εστιάζει μονοδιάστατα στις «ποσότητες» και αγνοεί τις «ποιότητες»…
-
Που εστιάζει στο «σήμερα» και αδιαφορεί για το «αύριο»…
-
Που εξαντλείται σε αποσπασματικές λύσεις- «ανάσας» και σε «μπαλώματα» και αρνείται οποιαδήποτε συνεκτική προοπτική…”
Αυτή είναι μία από τις βασικές θέσεις μου…
Περιλαμβάνεται στο βιβλίο μου “Τομές στην ελληνική κρίση”…
