Μεγαλύτερες σήμερα είναι οι προκλήσεις
για την ιατρική ή για την οικονομική επιστήμη;
“ Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα -ακόμα και αυτοί που δεν διαθέτουν πολλές γνώσεις- έχουν φυσικά και απολύτως δικαιολογημένα έναν αρκετά μεγάλο σεβασμό στην ιατρική επιστήμη … Κατανοούν τις δυσκολίες της ιατρικής και είναι έτοιμοι να αντιληφθούν πως η επιστημονική έρευνα που την αφορά έχει τεράστια σημασία καθώς “καινούργιες αρρώστιες” απαιτούν “καινούργια φάρμακα και εμβόλια”, πάντα:
Αλλιώς δεν ξεπερνιέται βάσιμα και ουσιωδώς το καινοφανές πρόβλημα της υγείας, δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά ο νέος ιός…
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
Δυστυχώς, δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο όσον αφορά την οικονομική επιστήμη…
Οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι διατηρούν, δυστυχώς, την ψευδαίσθηση πως τα θέματα της οικονομίας είναι απλά, γραμμικά και διαχρονικώς αμετάβλητα και πως είναι ζήτημα απλώς “επάρκειας κεφαλαίων” και “πολιτικής βούλησης” για να ξεπεραστεί κάθε οικονομική “αρρώστια”.
Αλλά, δυστυχώς, ΔΕΝ ισχύει κάτι τέτοιο…
Στα μάτια μου σήμερα η οικονομική επιστήμη – τόσο σε όρους διάγνωσης (οικονομική ανάλυση) αλλά και σε όρους θεραπείας (οικονομική πολιτική)- αντιμετωπίζει ακριβώς τις ίδιες προκλήσεις με την ιατρική μπροστά στην παγκόσμια κρίση του κορωνοιού.
Δυστυχώς όμως πολλοί συνάδελφοι διεθνώς και, κυρίως, η κοινή γνώμη στις περισσότερες χώρες δεν φαίνεται έτοιμη να το κατανοήσει αυτό…
Κατ’ αυτόν το τρόπο βλέπω να συνεχίζουμε να αναλωνόμαστε σε παλιές “διαφωνίες”, μιλώντας σε όρους παλαιών “ασθενειών”, ανακυκλώνοντας μια “φαρμακολογία” που μου φαίνεται πλέον σημαντικά ξεπερασμένη και ατελέσφορη, προτείνοντας συνήθως πολιτικές αντιμετώπισης επιφανειακές και κατ’ ουσία ανεπαρκείς για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτό που έρχεται στις οικονομίες μας.
Αυτό που γίνεται σήμερα σε όρους οικονομικής πολιτικής εστιάζεται στις ενισχύσεις των εισοδημάτων όσων ανέστειλαν την εργασία τους και σε δάνεια σε επιχειρήσεις για να αντέξουν βραχυπρόθεσμα. Αλλά δομικά “φάρμακα” έτσι ώστε οι παραγωγικοί ιστοί κάθε χώρας να αντέξουν ολοκληρωμένα την νέα παγκόσμια πραγματικότητα της παραγωγής και του ανταγωνισμού που αναδύεται, ακόμα ΔΕΝ έχουμε στην φαρέτρα μας.
Για μένα -αντίθετα από την γενική πεποίθηση όπως την βλέπω να διαμορφώνεται σήμερα- είναι απολύτως σαφές πως πλέον χρειαζόμαστε νέα φάρμακα και στην οικονομία μας, φάρμακα νέας προσέγγισης και νέας στόχευσης για να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πολύπλοκο, μετεξελικτικό και μεταστατικό οικονομικό “τσουνάμι” που θα δεχτούμε, αναμφίβολα πλέον.
Ελπίζω να μην χάσει η παγκόσμια κοινότητα των επιστημόνων της οικονομίας κι άλλο κρίσιμο χρόνο, ας αντέξει να δει κατάματα τις βαθύτερες ανάγκες της σκληρής νέας πραγματικότητας που αναδύεται μπροστά μας και ας ξεκινήσει με σύστημα την προετοιμασία και δοκιμή των αναγκαίων διαρθρωτικών “φαρμάκων” για τις διαφορετικές εθνικές οικονομίες και το παγκόσμιο σύνολο τους.
Θα ήταν αφάνταστα ατυχές για όλους μας η ιατρική επιστήμη να κερδίσει σήμερα το παγκόσμιο στοίχημα της και να το χάσει η οικονομική επιστήμη.
Και για να είμαι ειλικρινής, νομίζω πως κάτι τέτοιο θα ήταν τρομερά πιο οδυνηρό, σε όλους τους όρους, για τις ζωές μας μακροπρόθεσμα… ”
*** Ο Δρ. Χάρης Βλάδος είναι Λέκτορας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο αντικείμενο των «Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων», στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών (Τέως Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης) και Συντονιστής Βιομηχανικής Πολιτικής στην ΝΔ (Τομέας Οικονομίας και Ανάπτυξης)
