“Οι «αγροτικές κινητοποιήσεις» και το ατέλειωτο παιχνίδι των ψευδαισθήσεων…
Και πάλι ο αγροτικός κόσμος σε αναβρασμό…
Τα τρακτέρ ξανά στα πεζοδρόμια. Κραυγές, πάλι, και ξυλοφορτώματα…
Ξεχειλίζουν, και πάλι, τα χυμένα αγροτικά προϊόντα στις πλατείες των επαρχιακών πόλεων και άφθονος, πάλι, ο «ψευτοτσαμπουκάς» κι ο λαϊκισμός. Από όλους, σχεδόν το ίδιο…
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
Μια από τα ίδια, τόσα χρόνια τώρα…
Και το πρόβλημα, στην ουσία του, στο δομικό βάθος του, ανέγγιχτο…
Τι θέλει, τελικά, η αγροτική παραγωγή στην πατρίδα μας; Τι της λείπει; Τι μπορεί να αναστρέψει την κρίση και την παρακμή της;
Και τι της έλειψε τόσα χρόνια, ε;
Έλειψε η αγανάχτηση; Όχι…
Οι κινητοποιήσεις; Όχι…
Οι επιδοτήσεις; Όχι…
Το πολιτικάντικο «χάιδεμα»; Όχι…
Όλα τα παραπάνω τα είχε. Με την σέσουλα, τα είχε…
Μυαλό της έλλειψε, όμως, και ρεαλισμός. Ουσιώδεις μεταρρυθμίσεις της έλειψαν και ουσιώδης αναπροσανατολισμός. Γνώση και εφαρμοσμένη νέα τεχνολογία, σύγχρονο επιχειρηματικό πνεύμα και μεθοδική καινοτομική προσπάθεια της έλειψε.
Μέσα σε μια παγκόσμια οικονομία που εξελίσσεται ραγδαία, σε έναν παγκόσμιο ανταγωνισμό που ανατοποθετεί αδιάλειπτα τον πήχη των παραγωγικών απαιτήσεων, για όλους, μικρούς και μεγάλους, η αγροτική μας παραγωγή δείχνει σαν να μένει κολλημένη στις αδιέξοδες «λογικές» του ‘80. Σαν να συνεχίζει να μηρυκάζει ξεθυμασμένες ιδεοληψίες και αφελείς προνομιακές απαιτήσεις. Και το μόνο που δείχνει πως μπορεί να κάνει «συστηματικά» είναι να οδύρεται, χωρίς νόημα και χωρίς καμία θετική προοπτική.
Κι όμως. Δεν υφίσταται, σήμερα, αγροτική παραγωγή -σε ολόκληρο το ανεπτυγμένο κομμάτι του πλανήτη μας- όπου παραμελούνται και παραμερίζονται, τόσο άγαρμπα και απροκάλυπτα, στην παραγωγική καθημερινότητα, οι κρίσιμες διαστάσεις της ολοκληρωμένης ποιότητας, του συνεχούς τεχνολογικού εκσυγχρονισμού, της εξωστρέφειας και της εφαρμοσμένης επιστημονικής γνώσης στην πρωτογενή παραγωγή, όσο στην σημερινή Ελλάδα. Δυστυχώς, αλλά χωρίς καμία αμφιβολία, έτσι είναι..
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
Και λοιπόν; Είναι περιττές οι αγροτικές κινητοποιήσεις;
Όχι, δεν είναι, φίλοι μου. Άστοχες και ατελέσφορες είναι, έτσι όπως εκφράζονται, ακόμα και σήμερα.
Γιατί, αν για κάτι θα πρέπει να αγανακτήσει, με ουσία και νόημα, ο αγροτικός κόσμος μας είναι γιατί τον άφησαν τόσες δημαγωγικές κυβερνήσεις -αλλά αφέθηκε και μόνος του, έτσι;…- δέσμιο και έρμαιο των ψευδαισθήσεων, των αγροτοπατέρων και της άγνοιας του.
Θα έπρεπε να αγαναχτήσει γιατί, ακόμα και σήμερα, ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων αγροτών δεν σκαμπάζει γρι, από τις κρίσιμες έννοιες που μπορούν να στηρίξουν την μελλοντική επιβίωση της παραγωγής τους, την ίδια τους την ζωή δηλαδή. Έννοιες και διαστάσεις όπως η ολοκληρωμένη προϊοντική στρατηγική, το σύγχρονο μάρκετνγκ, τα αποδοτικά logistics, η αγροτική έρευνα και ανάπτυξη, η συστηματική συνεργασία πρωτογενούς παραγωγής και πανεπιστημιακής γνώσης, συνεχίζουν να απουσιάζουν με θλιβερό τρόπο…
Ναι, φίλε αγρότη. Πρέπει να αγανακτήσεις.
Κυρίως, όμως, με τις ψευδαισθήσεις που κουβαλάς τόσα χρόνια.
Αλλιώς, άσπρη μέρα δεν θα δεις. Δυστυχώς, εγγυημένα…”
“ Για Μια Νέα Οικονομική και Βιομηχανική Πολιτική ”
Αυτό το κείμενο δημοσιεύτηκε στις 24 Ιανουαρίου, 2016, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ…
8 χρόνια ήδη περασμένα…
Αλλά οι ανεπάρκειες και τα κενά διαρκώς παρόντα, σαν να μην πέρασε μια μέρα…
Κι έξω δεν πέφταμε και τότε, δυστυχώς…
