Πάρτε κι ένα δωράκι από τον φίλο Βλαδίμηρο Χ., που μας ξαναθυμήθηκε χριστουγεννιάτικα και μας το έστειλε…
“Το φερμουάρ του μπουφάν που του είχε δωρίσει δεν κουμπώνει πια καλά.
Τα Χριστούγεννα πάλι πλησιάζουν.
Τα λαμπάκια στους μεγάλους δρόμους θ’ ανάψουν και φέτος.
Το ίδιο φτηνιάρικα. Το ίδιο υπέροχα.
Νιώθει τις γιορτές που ζυγώνουν.
Κι αυτό το γαμημένο το μπουφάν δεν κουμπώνει πλέον καλά.
Δεν κάνει πολύ κρύο όχι.
Αυτός όμως κρυώνει. Έμ;
Πάνε τέσσερα χρόνια που έχει να τον πάρει τηλέφωνο.
Τέσσερα.
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και πάλι.
Τέσσερα χρόνια χωρίς τη φωνή της.
Τίποτα.
Ω, κι οι γιορτές πάλι να ζυγώνουν.
Και το γαμημένο το μπουφάν, δεν κουμπώνει πια καλά.
Όχι ότι κάνει πολύ κρύο δηλαδή.
Όμως κρυώνει.
Το λεωφορείο πλησιάζει στο μεγάλο σταθμό της βρώμικης πόλης.
Όπως κάνει κάθε βδομάδα.
Την ίδια πάντοτε ώρα. Πάνω- κάτω.
Κι αυτά τα γαμημένα μπουφάν με τα ψεύτικα φερμουάρ τους.
Περιμένει πες με φόβο τις γιορτές που κοντοζυγώνουν.
Κι αυτό το ξεφτιλισμένο το μπουφάν δεν καλοκουμπώνει τώρα πια.
Όχι, δεν κάνει πολύ κρύο.
Έμ; Μα αυτός κρυώνει.
Και το βαλιτσάκι του -πάντοτε μαύρο διάολε- γίνεται όλο και πιο βαρύ.
Σύμφωνοι, χρόνια πολλά κύριε αντιπρόσωπε.
Πολλά.
Έμ;“