“ Να κάνω κι εγώ μια μίνι-ανάλυση που έχω καιρό.
Οι δημοσκοπήσεις για την αποτίμηση των δυο πρώτων μηνών της Κυβέρνησης ήταν αναμενόμενα θετικές για τη ΝΔ και προσωπικά για τον Πρωθυπουργό. Όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις το πρώτο διάστημα τις συνοδεύει μια θετική προσμονή η οποία έχει δημοσκοπική αποτύπωση.
Δείχνει να καβαλάει το πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα που θέλει να πάψουμε να ομφαλοσκοπούμε γύρω από την κρίση αλλά να την υπερβούμε, κάτι που ξεκίνησε πριν τις εκλογές και γι αυτό πήρε το 40%. Διευρύνει συνεχώς την πολιτική συμμαχία γύρω του, ακόμα και αν αυτό ενοχλεί κάποιους του στενότερου κομματικού πυρήνα.
απο τον “τοίχο” στο φέησμπουκ του Ευτύχη Βαρδουλάκη
Διαψεύδει ανησυχίες ("θα κόψει επιδόματα", "θα αντιμετωπίζεται με καχυποψία στην Ευρώπη", κλπ, κλπ) και δημιουργει αμηχανία στους αντιπάλους του, οι οποίοι βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της άρνησης και τον αντιμετωπίζουν με τη βελόνα κολλημένη στην προ 7ης Ιουλίου περίοδο και με "εξυπνάδες" στο φέησμπουκ που μόνοι τους λένε, μόνοι τους χαίρονται και ουδείς λαμβάνει υπόψη.
Εχουν γίνει και λάθη; Ασφαλώς, όπως είναι βέβαιο ότι θα γίνουν και άλλα. Ήταν όμως διαχειριστικού τύπου λάθη και όχι δομικά. Επέφεραν κακή κριτική μερικών ημερών ή ωρών, δεν τον εγκλώβισαν όμως στρατηγικά. (Όπως είχε εγκλωβίσει π.χ. τον Τσίπρα η συμμαχία με τον Καμμένο μετά τον Σεπτέμβριο '15, για να δώσω ενα ευληπτο παράδειγμα).
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Και πολλά και τίποτα και εξηγώ τι εννοώ:
Πρώτον – και προφανέστερο όλων – διότι είναι ακόμα πολύ νωρίς. Όλα θα κριθούν στην πράξη και σε βάθος χρόνου. Όσο η οικονομία παράγει θετικές ειδήσεις, όσο ο δείκτης αισιοδοξίας βελτιώνεται, και όσο μια μεγάλη μερίδα τηςκοινής γνώμης πιστεύει ότι κάτι κινείται, όπως φαίνεται να πιστεύει σήμερα, ο πρωθυπουργός θα εδραιώνει την υπεροχή του. Και η "κοινωνική αντιπολίτευση" στην οποία ποντάρει και προαναγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι εντελώς παράταιρη με τη μεγάλη εικόνα. Αλλά αυτό είναι νωρίς να κριθεί δεδομένου ότι η Κυβέρνηση έχει μπροστά της αρκετές διαχειριστικές "βόμβες" και υπάρχουν φυσικά και απρόβλεπτοι παράγοντες (π.χ .μια διεθνής οικονομική κρίση).
Δεύτερον, διότι εκτός από τη μεγάλη εικόνα υπάρχει και η μικροδιαχειριση. Και μερικές φορές ζητήματα εικόνας, ύφους, συμπάθειας, απλές κινήσεις τακτικής μπορούν να προκαλέσουν δυσαναλογα μεγάλο κόστος. Το ύφος ορισμένων στελεχών της Κυβέρνησης Τσίπρα (αλλά και άλλων κυβερνήσεων στο παρελθόν) ενοχλούσε περισσότερο από ό,τι η πολιτική τους. Συνεπώς μένει να φανεί πόσο προσεκτική θα είναι η κυβέρνηση ως προς αυτό.
Και τρίτον, διότι η ΝΔ εξακολουθεί ως κόμμα να έχει κάποιες δομικές αδυναμίες. Υστερεί σε επίπεδο ψυχικών ταυτίσεων, σημείο κρίσιμο σε μια εποχή έντονης ψυχολογικοποίησης της πολιτικής συμπεριφοράς (και σε αυτό δεν έχουν γίνει πολλές διορθωτικές κινήσεις), μειονεκτεί στις νέες ηλικίες, κάτι που μακροπρόθεσμα ειναι προβληματικο, εξακολουθεί να έχει απέναντί της ένα συμπαγές τμήμα με το οποίο απλούστατα δεν επικοινωνεί καν. Αυτά αθροιστικά συγκροτούν μία συμπαγή μάζα την οποία δύσκολα θα διασπάσει, ακόμα και αν ένα μέρος εξ αυτών το καθησυχάσει με την πολιτική της.
Συνοψίζοντας: αν και είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα, το πρώτο διάστημα της θητείας του ο Μητσοτάκης έχει ξεκάθαρα πολιτικά κέρδη. Επιβεβαιώνει τα όσα θετικά αναμένονταν και δείχνει να κερδίζει κάποιους πόντους μεταξύ εκείνων που τον είχαν "ζυγίσει" διαφορετικά. Σε αντίθεση με τον Τσίπρα που τους πρώτους μήνες έστησε τόσο λάθος τα πιόνια που ήταν τρομερά δύσκολο να κερδίσει την παρτίδα σε βάθος χρόνου (επ' αυτού θα ακούσετε αρκετά από μένα το επόμενο διάστημα), ο Μητσοτάκης δείχνει να ακολουθεί ένα σχέδιο που μοιάζει σωστά καταρτισμένο. ”