Πόρτες του λόγου,
τα χείλη ευθύνονται
για προφορικές λύπες

ή χαρές

Στις χαρές
κανείς μας δεν παραπονιέται
Κι έτσι, τα χείλη στέκουν όμορφα και λαμπερά
Ανοίγουν διάπλατα, όλοι χαμογελάμε

Στις λύπες πάλι,
τα χείλη σκίζονται ή σκάζουν
Σφίγγονται,
μοιάζουν με λεπτές γραμμές

Που,
όπως στις ζωγραφιές μικρών παιδιών,
οι άκρες τους γέρνουν,
κάπως άχαρα, προς τα κάτω

Δήμητρα Φουρκαλίδου (για περισσότερες δημιουργίες της πατήστε ΕΔΩ)