Στέφανος Μάνος: …Οι Μαρξιστές με τη ψήφο μας αναρριχήθηκαν στη εξουσία, και έχουν βαλθεί με πάθος να καταστρέψουν το κεφάλαιο, αυτό κάνουν και το έχουν εν πολλοίς επιτύχει. Τα τελευταία 7 χρόνια οι Μαρξιστές επαναλαμβάνω που με την ψήφο μας κατέλαβαν την εξουσία έχουν επιτύχει να εξαφανίσουν το κεφάλαιο μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε, αλλά αυτό ακριβώς έχει συμβεί.
Χάθηκαν 17 δις Ευρώ από την αξία των τραπεζών, 500 δις Ευρώ από την αξία της ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού λαού, και άλλα 106 δις Ευρώ από τις καταθέσεις. Χωρίς αυτά τα κεφάλαια και χωρίς κεφάλαια εν γένει, εγώ θα σας έλεγα ότι δεν υπάρχουν επενδύσεις και ούτε θα υπάρξουν επενδύσεις. Δεν υπάρχουν επενδύσεις χωρίς κεφάλαια…
Αυτά τα νούμερα που σας είπα μπορείτε να τα βρείτε και μόνοι σας, απλώς πρέπει να τα βάλετε μαζί για να συνειδητοποιήσετε τι συμβαίνει. Όταν θα τελειώσουν όλα τα κεφάλαια θα μάθουμε να ζούμε χωρίς τράπεζες και θα δούμε τι σημαίνει να είμαστε χωρίς τράπεζες και τότε θα καταλάβουμε τι πάθαμε, τι ακριβώς έχει συμβεί …
Έρχομαι τώρα σε μια άλλη πτυχή του μαζί τα φάγαμε. Εγώ βλέπω το εξής: ότι η ελληνική κοινωνία είναι χωρισμένη σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Στους παραγωγικά απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή άνθρωπους που δεν είναι στο Δημόσιο, μπορεί να είναι εργάτες, μπορεί να είναι managers, μπορεί να είναι επιχειρηματίες, μπορεί να είναι γιατροί, δικηγόροι αγρότες. Αυτοί οι άνθρωποι πληρώνουν φόρους, πληρώνουν εισφορές, και με τα δικά τους λεφτά, με τα λεφτά που πληρώνουν αυτοί, πληρώνει το κράτος δημόσιους υπαλλήλους, συνταξιούχους, κληρικούς, άνεργους, και διάφορους που είναι στις δημόσιες επιχειρήσεις.
στον Κομμουνιστικό Παράδεισο…
Σημασία έχει να ξέρετε λίγο τα νούμερα. Με βάση τα νούμερα τα τωρινά, γιατί αυτά μεταβάλλονται, η πρώτη ομάδα, αυτή δηλαδή που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα και συνεισφέρει, είναι 2,3 εκατομμύρια τώρα. Αυτοί που εισπράττουν από τα 2,3 εκατομμύρια των ανθρώπων του ιδιωτικού τομέα, είναι 4 εκατομμύρια άνθρωποι περίπου. Αυτή είναι η σημερινή κατάσταση. Όταν 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι πληρώνουν για τους 4 εκατομμύρια ανθρώπους δημιουργείται μια κατάσταση η οποία πιέζει κάπως τους πρώτους…
Επειδή συμβαίνει αυτό, σιγά-σιγά αυτοί που πληρώνουν λιγοστεύουν καθώς πολλοί από αυτούς που πληρώνουν, λένε ε όχι και έτσι, φεύγουν, μεταναστεύουν, πάνε στην Αγγλία, πάνε στην Ελβετία, πάνε αλλού. Κι έτσι πράγματι άμα μετρήσετε λίγο τα νούμερα εκείνων που πλήρωναν πριν από 10 χρόνια, θα δείτε ότι δεν ήτανε 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι αλλά ήτανε πάνω από 3,3 εκατομμύρια άνθρωποι. Και αυτοί που πληρώνουν φθίνουν συνεχώς. Και τι γίνεται μα αυτούς που εισπράττουν; Μάλλον αυξάνονται οι αριθμοί, καθώς υπάρχει μία τάση γενικά του κόσμου να βολευτεί στις ομάδες ατόμων των 4 εκατομμυρίων διότι εκεί είμαστε και μας προσέχουν.
Προϋπόθεση για να πληρωθούν οι 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι στο Δημόσιο είναι να επαρκούν τα λεφτά που πληρώνουν οι 2,3 εκατομμύρια ηλίθιοι, γιατί αν δεν φτάνουν τα λεφτά τι θα γίνουν οι άλλοι. … Η κυβέρνηση μας, η κυβέρνηση Μαρξιστών, είναι ψυχρή και κυνική και έχει επιλέξει όχι το γενικό καλό, αλλά το δικό της συμφέρον. Αντί να εξυπηρετεί και τις δύο ομάδες ατόμων εξ ίσου, επιλέγει να εξυπηρετεί τους πολλούς, τα 4 εκατομμύρια.
Και το βλέπετε αυτό παντού, όλα τα μέτρα που ανακοινώνονται είναι μέτρα που ευνοούν αυτή την ομάδα που εισπράττει και όχι την ομάδα που πληρώνει. …
Τι θα συμβεί; με τα χρόνια, η πρώτη ομάδα που πληρώνει θα μικραίνει και θα συρρικνώνεται η θα μεταναστεύει ενώ η άλλη ομάδα που εισπράττει θα προσπαθήσει να μεγαλώσει. Η ομάδα που πληρώνει είναι η αγελάδα θα την αρμέγουμε, θα την αρμέγουμε μέχρις ότου ψοφήσει.
Κι όταν ψοφήσει τότε περιχαρείς θα είμαστε πια στον Κομμουνιστικό Παράδεισο…