ΚΕΠ Plus : Οι Επιταχυντες της Αναπτυξης

“ – Αισθάνομαι μεγάλη χαρά που η ομάδα μου κι εγώ -ως συντονιστής της θεματικής της βιομηχανικής πολιτικής του κόμματος της ΝΔ- είχαμε προτείνει προεκλογικά αυτή την ιδέα που σήμερα φαίνεται να μπαίνει στις ράγες της υλοποίησης της…


– Αυτή αποτελεί στα μάτια μου, όπως το διατυπώνω αναλυτικότερα και στις διεθνείς ερευνητικές δημοσιεύσεις μου, το πρώτο βήμα για μια ολοκληρωμένη προσέγγιση σε όρους ΙΤΑΚ * , η οποία εκτιμώ πως αποτελεί έναν μηχανισμό που θα μπορέσει να ενισχύσει αποτελεσματικά και μακρόπνοα την ανταγωνιστικότητα του εθνικού παραγωγικού μας συστήματος που τόσο έχουμε ανάγκη…
– Μπράβο στην κυβέρνηση… ”

“ Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Πιερρακάκης «από την πρώτη στιγμή είχαμε σχεδιάσει για τα ΚΕΠ εκσυγχρονισμό του πλαισίου λειτουργίας τους και βελτίωση των υπηρεσιών τους. Είναι από τους πιο επιτυχημένους θεσμούς του ελληνικού κράτους και γι’ αυτό απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών.Σε συνεργασία με τον υφυπουργό Γιώργο Γεωργαντά ενδυναμώνουμε και αξιοποιούμε τα ΚΕΠ. Επεκτείνουμε διαρκώς τις υπηρεσίες τους, βελτιώνουμε τις ήδη υφιστάμενες και τώρα, με τα ΚΕΠ Plus, ερχόμαστε να δώσουμε μεγαλύτερη έμφαση στις ανάγκες των επιχειρήσεων, με στόχο πάντα μια βιώσιμη ανάπτυξη».
Από την πλευρά του, ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Αρμόδιος για Θέματα Απλούστευσης Διαδικασιών, Γιώργος Γεωργαντάς λέει ότι «τα KEΠ αναβαθμίζονται συνεχώς, ώστε να συμβαδίζουν με τη νέα πραγματικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι στρατηγική μας επιλογή να αποτελέσουν και επιταχυντές της νεοφυούς επιχειρηματικότητας αλλά και του επιχειρείν συνολικά. Ξεκινάμε λοιπόν ένα διάλογο με την αγορά σε όλη την Ελλάδα, εμπλέκοντας νέους επιχειρηματίες, τοπικές αρχές αλλά και επιμελητήρια, προκειμένου να κατανοήσουμε τις ανάγκες τους και να προωθήσουμε ανάλογες λύσεις..”.

* Τα ινστιτούτα τοπικής ανάπτυξης και καινοτομίας (ΙΤΑΚ).

Η οπτική μας οδηγεί, τελικά στην πρόταση δόμησης μηχανισμών συστηματικής ανάπτυξης της γνώσης και της καινοτομίας σε τοπικό επίπεδο. Αυτές οι διαστάσεις εκτιμούμε πως μπορούσαν να αποδειχτούν η κρισιμότερη παράμετρος της συνολικής διαδικασίας υπέρβασης της κρίσης για την χώρα, σήμερα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η σκόπευση της οικονομικής μας πολιτικής φαίνεται πως θα μπορούσε να επανεστιαστεί προς:
☑ Την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των τοπικά λειτουργούντων μικρομεσαίων επιχειρήσεων μας
☑ Την αύξηση της ελκυστικότητας για τις νέες επενδύσεις
☑ Την συστηματική ενίσχυση του τοπικού παραγωγικού πλέγματος, για ένα μεγάλο αριθμό περιφερειών στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, προτείνεται η σύσταση τοπικών μηχανισμών αναπτυξιακού συντονισμού, άντλησης και διάχυσης πληροφορίας και μοντέρνας επιχειρησιακής τεχνογνωσίας, με κύριο άξονα την προώθηση της καινοτομικής επιχειρηματικότητας και της εξωστρέφειας των τοπικά εγκατεστημένων επιχειρήσεων μας. (Βλ. Διάγραμμα 8.12)

Το κέντρο βάρους και η κυρίαρχη διεκδίκηση αυτού του παρεμβατικού μηχανισμού, πρέπει να είναι η άμεση ενίσχυση της τοπικής επιχείρησης και επιχειρηματικότητας: Γι’ αυτό είναι ανάγκη να εμπλουτισθεί με επαρκείς πόρους, υλικούς και άϋλους, με εγκαταστάσεις, εξοπλισμό και ειδικούς επιστήμονες, οι οποίοι σε πολύ μεγάλο βαθμό ήδη υπάρχουν διάσπαρτοι και ασυντόνιστοι σε διάφορους κρατικούς μηχανισμούς και υπηρεσίες, ώστε να κατορθώσει να αρθρώσει ουσιώδεις τοπικές αναπτυξιακές δράσεις. Η παρέμβαση θα μπορούσε να περιλαμβάνει έναν ολοκληρωμένο κύκλο υποστήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μας (βλ διάγραμμα 8.13)

Με ένα τέτοιο σκεπτικό στο κέντρο της δράσης μπορεί, πλέον, να τεθεί κάτι που να συνθέτει, όλα όσα γίνονται και όσα πρέπει να γίνουν στο μέτωπο του ξεπεράσματος της κρίσης που διερχόμαστε, σήμερα. Για διευκόλυνση φανταστείτε, κάτι σαν αναπτυξιακά «Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών» με εστίαση, όμως, τον χώρο των επιχειρήσεων και της παραγωγής μας. Δηλαδή, έναν μηχανισμό με περιφερειακή και τοπική εστίαση ο οποίος θα καταφέρνει να δίνει ένα «σημείο μιας επαφής» και συντονισμού όλων των φορέων, οργανισμών και υπηρεσιών που σχετίζονται με την καινοτομική και αναπτυξιακή πραγματικότητα ” ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΡΙΣΗΣ (2016), σελ. 517-520, εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ.