Στο Ισραήλ συγκροτείται κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ο, μάλλον διστακτικός, πρωθυπουργός Λεβί Εσκόλ αφήνει την πρωτοβουλία κινήσεων στα χέρια των υπέρμαχων δραστικών λύσεων, τόσο στα δεξιά (Μεναχέμ Μπέγκιν) όσο και στα αριστερά (Γιγκάλ Αλλόν, Μοσέ Νταγιάν) του πολιτικού φάσματος. Έχοντας εξασφαλίσει την ευμενή ουδετερότητα των ΗΠΑ (και κάτι παραπάνω, μια και η Γουώσινγκτον αποτρέπει με τη στάση της κάθε ενδεχόμενο σοβιετικής επέμβασης στην περιοχή), το Ισραήλ αποφασίζει να χτυπήσει πρώτο τους αντιπάλους του.
Τα ξημερώματα της 5ης Ιουνίου 1967 το Ισραήλ βομβαρδίζει και εν συνεχεία εξαπολύει τις χερσαίες δυνάμεις του κατά των θέσεων του αντιπάλου στη Λωρίδα της Γάζας και τη Χερσόνησο του Σινά. Λίγο πριν από το μεσημέρι, οι ιορδανικές δυνάμεις αρχίζουν να βάλλουν κατά της δυτικής Ιερουσαλήμ και προωθούνται προκειμένου να επιτεθούν. Ο βασιλιάς Χουσεΐν αγνοεί την πραγματικότητα. Άλλωστε, τα αιγυπτιακά ΜΜΕ μεταδίδουν θριαμβευτικά πολεμικά ανακοινωθέντα, ενώ το ισραηλινό ραδιόφωνο απλώς κάνει λόγο για τη διεξαγωγή μαχών, χωρίς να προσδιορίζει την έκβασή τους. Η αιγυπτιακή πολεμική αεροπορία, όμως, έχει παύσει να υφίσταται ουσιαστικά. Η ισραηλινή αεροπορία έχει καταστρέψει στο έδαφος τα τρία τέταρτα των αιγυπτιακών αεροσκαφών!
Στις 6 Ιουνίου, ο ισραηλινός στρατός (Τσαχάλ) έχει απωθήσει τις ιορδανικές δυνάμεις, καταλαμβάνοντας το σύνολο των εδαφών δυτικά του Ιορδάνη και περικυκλώνοντας την ανατολική Ιερουσαλήμ, στην οποία και θα εισέλθει θριαμβευτικά την επομένη. Την 7η Ιουνίου, η Τσαχάλ δίνει τη χαριστική βολή στον αιγυπτιακό στρατό, επικρατώντας σε μια τιτανομαχία τεθωρακισμένων στο Σινά (κάθε πλευρά είχε παρατάξει περίπου χίλια άρματα μάχης). Την επομένη, οι Ισραηλινοί έχουν φτάσει στη Διώρυγα του Σουέζ, έχοντας κατακτήσει το σύνολο της Χερσονήσου του Σινά.
Δεν απομένει παρά η Συρία, ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος του Ισραήλ, που μέχρι τότε δεν είχε εμπλακεί στη σύρραξη. Έχοντας εξουδετερώσει τους άλλους δύο εχθρούς, η Τσαχάλ στρέφεται στις 9 Ιουνίου κατά των συριακών δυνάμεων. Θύματα της κακής διάταξης κι οργάνωσής τους, οι τελευταίες υποχωρούν, καθιστώντας δυνατή την κατάληψη των υψιπέδων του Γκολάν από τα ισραηλινά στρατεύματα.
Το απόγευμα της 10ης Ιουνίου 1967 οι εχθροπραξίες έχουν ολοκληρωθεί. Η ισραηλινή επικράτηση είναι σαρωτική. Με ελάχιστες απώλειες, το Ισραήλ τριπλασιάζει την επικράτειά του. Οι αντίπαλοί του χάνουν περίπου 20 χιλιάδες άνδρες και τα τρία τέταρτα του βαρέος οπλισμού, των τεθωρακισμένων και των πολεμικών αεροσκαφών τους.
Ωστόσο η συντριπτική στρατιωτική νίκη δεν συνεπάγεται και διασφάλιση της ειρήνης. Η ισορροπία που θα προκύψει από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών θα αποδειχθεί ασταθής. Τα αποτελέσματα της σύγκρουσης εκείνης εξακολουθούν να καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και τις σημερινές αντιπαλότητες.
εκ του συγχρόνου καφενείου…
[ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσείν και ο Αιγύπτιος πρόεδρος Νάσερ υπογράφουν σύμφωνο συμμαχίας στο Κάιρο, στις 30 Μαΐου 1967]
[η φωτογραφία που συμβολίζει τον ισραηλινό θρίαμβο του 1967: ο στρατηγός Ουζί Ναρκίς, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Μοσέ Νταγιάν και ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Γιτσχάκ Ραμπίν εισέρχονται στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ μέσω της Πύλης των Λεόντων (ή Πύλης του Αγίου Στεφάνου), την 7η Ιουνίου 1967 (φωτογράφος: Ilan Brunner, πηγή: Εθνικό Αρχείο Φωτογραφίας, Ισραήλ)]