Ο Κλινικός Ψυχολόγος – Δραματοθεραπευτής– Συνθετικός Ψυχοθεραπευτής, Άθως Ερωτοκρίτου, στο πλαίσιο της έρευνας του με γενικό τίτλο «Σχέσεις ζευγαριού: πριν και μετά τον καρκίνο», διοργάνωσε βιωματικά εργαστήρια με δραματοθεραπευτική προσέγγιση.
Στα εργαστήρια μελέτησαν τα ερωτικά και σεξουαλικά συναισθήματα και τις ανάγκες του ζευγαριού πριν και μετά τον καρκίνο.
Σύμφωνα με την έρευνα, μέσα από τον έρωτα η επενδυμένη σεξουαλικότητα στο αντικείμενο της γίνεται η «ζωτική θέληση» και αντανακλά στην επιθυμία για ευχαρίστηση, επαφή, τρυφερότητα, που δεν σβήνει ούτε με τα γηρατειά, αλλά ούτε με την εμφάνιση οποιουδήποτε προβλήματος υγείας όσο σοβαρό κι αν είναι όπως κι αυτό του καρκίνου.
Αυτό που συμβαίνει με την εμφάνιση του καρκίνου είναι ότι όπως επηρεάζεται «ο χάρτης ζωής» του ατόμου, έτσι επηρεάζονται και τα σεξουαλικά συναισθήματα και αισθήματα του, παρόλο που ο καρκινοπαθής και ο σύντροφος του, παραμένουν σεξουαλικές οντότητες.
Η σεξουαλική υγεία και οι ανάγκες των ασθενών ιδίως των καρκινοπαθών έχουν παραμεληθεί, έτσι οδηγούνται τα άτομα τις πιο πολλές φορές στη σιωπή, την παραίτηση, την όχι άμεση και ελεύθερη επικοινωνία με τον σύντροφο τους και στο τέλος σε μια ζωή χωρίς ευχαρίστηση και ικανοποίηση.
Σύμφωνα με την επιστημονική έρευνα, τα ευχάριστα γεγονότα της ζωής ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και την άμυνα του οργανισμού και ένα από τα βασικότερα ευχάριστα γεγονότα είναι μια ζεστή ανθρώπινη σχέση γεμάτη στοργή και τρυφερή αγάπη και ότι ο άνθρωπος μέσα από την χωρίς καταναγκασμούς ερωτική επικοινωνία, ζει την πιο ζεστή, ανθρώπινη σχέση του.
Σκοπός της έρευνας ήταν η παρουσίαση των αποτελεσμάτων της εργασίας με βιωματικά- ενοποιητικά δραματοθεραπευτικά εργαστήρια που οργανώθηκαν από τον Κλινικό Ψυχολόγο – Δραματοθεραπευτή– Συνθετικό Ψυχοθεραπευτής, Άθω Ερωτοκρίτου, μέσα στο πλαίσιο του προγράμματος ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και ψυχοθεραπείας ασθενών και συγγενών με καρκίνο στον ΠΑΣΥΚΑΦ κατά τη χρονική περίοδο 1996-97 και που απευθύνονταν στα μέλη ομάδων αυτοβοήθειας Παγκύπρια.
Ο γενικός τίτλος ήταν «σχέσεις ζευγαριού: πριν και μετά τον καρκίνο» και τα θέματα των συγκεκριμένων εργαστηρίων ήταν: α) τα ερωτικά και σεξουαλικά συναισθήματα και οι ανάγκες του ζευγαριού πριν και μετά τον καρκίνο και β) η συνειδητοποίηση της ερωτικής και σεξουαλικής συμπεριφοράς του ζευγαριού πριν και μετά τον καρκίνο.
Στόχος ήταν η διερεύνηση των προβλημάτων, η ευαισθητοποίηση τους σε αυτά και ο χειρισμός τους έτσι που να κατορθωθεί η βελτίωση και η αποκατάσταση της ελεύθερης επικοινωνίας με τον σύντροφο και ως εκ τούτου, η αποκατάσταση της σεξουαλικής σχέσης για περισσότερη ικανοποίηση και ευχαρίστηση.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι: μέσα από το κλίμα ασφάλειας, τη δραματική εμπειρία- έκφραση και δραματική πράξη, καθώς και τη προστατευτική, δραματική απόσταση που δημιουργεί το δραματοθεραπευτικό πλαίσιο εργασίας, μπόρεσαν τα άτομα παρά τις αρχικές τους επιφυλάξεις και αντιστάσεις για το θέμα, κατόρθωσαν να έχουν ενεργό και δημιουργική συμμετοχή σε όλες τις ενότητες των εργαστηρίων.
Σε γενικές γραμμές, ένιωσαν ευχαρίστηση, χαρά και αισιοδοξία γιατί μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν προβλήματα, φόβους και δυσκολίες σε ότι αφορά το θέμα της σεξουαλικής επικοινωνίας και ικανοποίησης, στηρίζοντας τη σιωπή και ξεπερνώντας την απομόνωση τους.
Τα κύρια συμπεράσματα συνομίσθηκαν μέσα από τις συνειδητοποιήσεις των μελών στα εξής:
α) Ο έρωτας δεν καταστρέφεται από τον καρκίνο, αλλά από την αρνητική στάση του ιδίου του ατόμου απέναντί του και από τις κακές συντροφικές και διανθρώπινες σχέσεις.
β) Η ανακάλυψη μέσα μας και η επαναδραστηριοποίηση της «γυναίκας ερωμένης» και του «άντρα εραστή» δημιουργεί νέα αντίληψη και στάση έναντι της αρρώστιας του σώματος και του εαυτού μας, του συντρόφου και της ζωή μας.
Τώρα η πορεία για ευχαρίστηση και αποκατάσταση περνά μέσα από τη διεκδίκηση ποιότητας ζωής, συντροφικών σχέσεων και δικαιωμάτων στη σεξουαλικότητα χωρίς βασανιστικές ενοχές.
Sigmalive